Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dorosłość nie musi być nudna, szara i przewidywalna. Może być pełna niespodzianek, emocji i przygód, o ile zapomnimy o schematach, o wyznaczonych ścieżkach, o oczekiwaniach innych, damy sobie szansę na bycie sobą. Może być jak bajka, którą tworzymy sami, wraz z bohaterami, którymi stajemy się w różnych momentach życia. Sięgając po tę książkę, zachwycona poprzednią, pt. "Młodość" liczyłam, że prócz bolączek dotykających dorosłych, znajdę też ich przeciwwagę, bo przecież dorosłość nie musi być i nie jest tylko nudna, szara i przewidywalna. Liczyłam, że te historie wpłyną na nasze spojrzenie na starzenie się, byśmy zobaczyli je jako okazję do rozwoju i spełnienia, a nie jako coś negatywnego czy strasznego. Że warto cieszyć się każdym dniem, korzystać z życia i być otwartym na wszystko, co przyniesie przyszłość. Piszę to z ogromnym żalem, ale ta książka Lin Skåber, w moim odczuciu nie jest obrazem, który zachęca do przeżywania dorosłości z uśmiechem na twarzy i otwartym sercem. Jest to raczej obraz emanujący melancholią i beznadzieją, który może wywołać uczucie przytłoczenia i smutku, bądź depresji.
Cóż, czasami nawet najlepsze recenzje i pierwsze wrażenie nie są gwarancją, że książka przypadnie nam do gustu. Pozycję tę ratują jedynie piękne ilustracje Lisy Aisato, które wzbogacają treść i sprawiają, iż jest atrakcyjniejsza dla odbiorcy.

Dorosłość nie musi być nudna, szara i przewidywalna. Może być pełna niespodzianek, emocji i przygód, o ile zapomnimy o schematach, o wyznaczonych ścieżkach, o oczekiwaniach innych, damy sobie szansę na bycie sobą. Może być jak bajka, którą tworzymy sami, wraz z bohaterami, którymi stajemy się w różnych momentach życia. Sięgając po tę książkę, zachwycona poprzednią, pt....

Kontynuowanie serii może przynieść nowe pomysły, wątki i przygody, które mogą dać sporą frajdę zarówno autorowi, jak i fanom. Jednakże istnieje ryzyko, że kontynuacja może nie dorównać poziomowi poprzednich książek i zepsuć wizerunek serii jako całości. Jak to wyszło Piotrowi Borlikowi? Czy 4 tom serii z Agatą Stec, pt. "Moc obietnic" spełniła moje oczekiwania?

Książka skupia się na Agacie, która nie jest już policjantką i próbuje na nowo ułożyć sobie życie. Nie przypomina już kobiety, którą poznaliśmy we wcześniejszych tomach, co wywołało we mnie mieszane uczucia, zdaję się, że i jej samej ta zmiana nie do końca odpowiada. Gdy Gdańskiem wstrząsa wieść o brutalnie zamordowanym nastolatku, a do Agaty zgłasza się ojciec zaginionego chłopaka w podobnym wieku, Stec nie odwróca głowy. Podejmuje dziennikarskie śledztwo, co zmusi ją do zmierzenia się nie tylko z brutalnym mordercą, lecz także ze swoimi własnymi demonami i obietnicami, które kiedyś złożyła, a także prowadzi do serii zawiłych wydarzeń, w których każdy bohater skrywa swoje własne tajemnice, wychodzące na jaw wraz z rozwojem akcji. Tak więc razem z postaciami przenosimy się w podróż przez mroczne zakamarki ludzkiej duszy, świat brutalnych zbrodni, tajemnic i wyborów, którymi rządzą się bohaterowie. Fabuła jest wciągająca, trzymająca napięcie, natomiast zaskakujące zwroty akcji sprawiają, że nie sposób oderwać się od lektury tej książki. Borlikowi udało się utwierdzić mnie i myślę, że innych czytelników także w przekonaniu, iż Artur Kamiński (którego jestem większą fanką niż Agaty) był osobą inteligentną, przebiegłą i zdolną do manipulowania emocjami innych dla osiągnięcia własnych celów, nie zawsze działającą zgodnie z zasadami etycznymi. Nie czuję więc niedosytu jego fizycznej nieobecności.
Zakończenie wskazuje na to, że autor planuje kolejne tomy, co na pewno jest dla fanów świetną wiadomością. Jestem ciekawa, w jaki sposób zaznaczy w nich obecność Artura Kamińskiego, bez którego nie potrafię sobie tego cyklu wyobrazić. Raczej możemy być pewni, że kolejne części serii będą równie wciągające i pełne nieoczekiwanych zwrotów akcji, które kochamy. O ile "Baltica" była nieporozumieniem, o tyle "Moc obietnic" polecam, tak jak i wcześniejsze części serii. Udana kontynuacja i majówka spędzona z audiobookiem.

Kontynuowanie serii może przynieść nowe pomysły, wątki i przygody, które mogą dać sporą frajdę zarówno autorowi, jak i fanom. Jednakże istnieje ryzyko, że kontynuacja może nie dorównać poziomowi poprzednich książek i zepsuć wizerunek serii jako całości. Jak to wyszło Piotrowi Borlikowi? Czy 4 tom serii z Agatą Stec, pt. "Moc obietnic" spełniła moje oczekiwania?

Książka...

Program Lebensborn powstał jako jeden z najbardziej mrocznych aspektów ideologii nazistowskiej, dążącej do stworzenia "czystej rasy" aryjskiej. Życia kobiet i dzieci uczestniczących w tym programie po wojnie, zarówno w Polsce, jak i innych krajach europejskich, naznaczone były traumą, ostracyzmem oraz brakiem poczucia tożsamości. Owa tragedia znajduje swoje odzwierciedlenie w różnych opracowaniach literackich, także w serii napisanej przez Sabinę Waszut zatytułowaną "Matki Rzeszy".
W jej drugim tomie "Czas ucieczki" autorka opisuje dramatyczne sytuacje, w jakich znalazły się bohaterki (zmuszone do ewakuacji, zamarzające na wozach, głodujące, gwałcone przez rosyjskich żołnierzy) - Niemki próbujące ocalić siebie i swoje dzieci. Każda z nich musi podjąć trudne decyzje, świadoma, że ich życie zależy od jej własnych wyborów.
Ruth, wiedząc o teczkach polskich dzieci ukrytych w gasthausie Neumannów, postanawia wrócić z bezpiecznego Bad Reinerz wraz z córeczką do Kunzendorfu i odnaleźć je. To dla niej ważne zadanie, które może przynieść zadośćuczynienie ofiarom, a także spełnić obietnicę daną ukochanemu Tobiasowi.
Dla Annabelle i Brygid życie po wojnie również jest trudne. Muszą zmagać się z traumą, strachem i brakiem perspektyw na lepsze jutro. Mimo to, nie tracą nadziei i próbują przetrwać za wszelką cenę.
Książka skupia się na kobietach, które na swoje barki musiały wziąć ciężar powojennej rzeczywistości. To one musiały być silne, odważne i zaradne, by przetrwać okrucieństwa wojny, zachować swoją godność, empatię i miłość do bliskich, nawet w najtrudniejszych chwilach. Musiały stawić czoła własnym demonom, społeczeństwu przez pewien czas złożonemu z dwóch narodów - wśród którego znajdowali się ludzie nieufnie patrzący na mających związek z reżimem Hitlera, czy też z poczuciem wyrządzonych krzywd przez ich własny naród.
Kobiety te są różne. Każda ma swoje wady i zalety, co sprawia, iż są one bardziej realistyczne. Czytelnicy natomiast mogą sami zdecydować, jak je ocenić i jakie wnioski wyciągnąć z ich zachowań. Również zastanowić się nad własnymi wartościami i postawą wobec innych ludzi. Odpowiedzieć na pytania: Czy można ocenić je za to, że próbowały przetrwać za wszelką cenę, nawet jeśli oznaczało to współpracę z okupantem? Czy potrafimy zrozumieć desperację, ból i strach, z którymi musiały się zmagać codziennie? Brak sprzeciwu wobec polityki Hitlera?
Odpowiedzi na powyższe i wiele innych nasuwających się w trakcie czytania pytań znajdują się w tej powieści. Powieści, która przybliża nam ogrom cierpienia tych, którzy byli ofiarami i sprawcami nazistowskiego terroru. Opowieści o sile, determinacji, przyjaźni i miłości, które są potrzebne do przetrwania najcięższych czasów.
Warto było przeczytać "Czas ucieczki", chociaż książka nie porwała mnie tak, jak tom pierwszy. Niewątpliwie jest ona lekcją historii opowiedzianą sposób, w jaki nie uczy się jej w szkołach oraz przypomnieniem o tym, że życie nie jest czarno - białe. Zakończenie wzbudziło we mnie ciekawość, dlatego chętnie sięgnę po kolejną część cyklu.

Program Lebensborn powstał jako jeden z najbardziej mrocznych aspektów ideologii nazistowskiej, dążącej do stworzenia "czystej rasy" aryjskiej. Życia kobiet i dzieci uczestniczących w tym programie po wojnie, zarówno w Polsce, jak i innych krajach europejskich, naznaczone były traumą, ostracyzmem oraz brakiem poczucia tożsamości. Owa tragedia znajduje swoje odzwierciedlenie...